Barbie vindt Valentijnsdag een super romantische feestdag. Volgens haar is dit de dag van de geheime liefde. Want Barbie weet dat toen het Christendom Europa veroverde, de Lupercalia door de kerk verboden werd en dat dit heidense feest vervangen werd door Valentijnsdag. Maar welke Sint Valentijn als voorbeeld heeft gestaan, is niet bekend.

Er zijn 7 mannen die de naam Valentijn(ofwel Valentinus) dragen en die geëerd werden met feesten in februari. Maar er is slechts van twee bekend dat zij iets met de liefde te maken hadden. Een van de mannen met de naam Valentijn was een priester tijdens de regering van de Romeinse keizer Claudius. Deze keizer was van mening dat ongehuwde mannen betere soldaten waren en aangezien het slecht ging met het Romeinse Rijk, verbood hij soldaten te trouwen. Valentijn vond dit niet eerlijk en trouwde in het geheim de jonge paren. De keizer kwam hier achter en nam de priester gevangen.

Barbie heeft haar hart verloren aan Valentijn in 1992 . Toen ontdekte zij dat er op 14 februari een feestdag ter ere van de liefde bestond. Voor veel mensen is Valentijnsdag een commercieel feest, maar voor Barbie betekent het de dag van de liefde, vol met hartjes, vanaf oudsher de plek voor het gevoel. Barbie kleedt zich zelfs speciaal aan voor deze bijzondere dag.

Over de oorsprong van Valentijnsdag bestaan verschillende theorieën, maar volgens Barbie is het een mengeling van heidense rituelen (deel 1 en 2), Christelijk geloof (deel 3, 4 en 5), laat-middeleeuwse en Renaissance praktijken, 18e en 19e eeuws sentimentalisme en 20e eeuwse commerciële belangen.

Barbie houdt erg van Valentijnsdag en 1994 was voor haar dan ook een topjaar. Zij mocht op deze dag van de liefde verschillende jurkjes aan. Behalve de valentijnskaarten heeft zij dit jaar ook een mooi portret van zichzelf laten maken als geschenk voor haar vriendje Ken en heeft zij een mooi portret van hem gekregen. Barbie kent ook het verhaal dat er aan de vooravond van het Lupercalia, dus op 14 februari, een groot feest zou zijn geweest.



Volgens bepaalde bronnen zouden dan ter ere van de godin Juno de namen van ongehuwde Romeinse meisjes in een kruik worden gedaan. Elke jongen mocht een naam uit de kruik halen, waarna hij en het meisje partners waren tijdens het festival of (zoals ook gemeld wordt) voor de rest van het jaar. Soms kwam daar een huwelijk uit voort.